پرسی جکسون-طلسم تایتان

  طلسم تایتان (پرسی جکسون)

جمعه‌ی قبل از شروع زمستان، مادرم یک ساک سفر همراه با چند سلاح مرگبار برایم بست و من‌را به یک مدرسه‌ی شبانه‌روزی جدید برد. سر راهمان، دوستانم آنابت و تالیا را هم سوار کردیم.
از نیویورک تا بارهاربر، در ایالت ماین هشت ساعت راه بود. برف و باران روی بزرگراه می‌ریخت. من، آنابت و تالیا چند ماه بود که همدیگر را ندیده بودیم، ولی با وجود بوران و فکر اینکه قرار است چه کاری انجام بدهیم، عصبی‌تر از آن بودیم که خیلی با هم حرف بزنیم. به جز مادرم، که وقتی عصبی و نگران است، بیشتر حرف می‌زند. وقتی بالاخره به وست اُوِر هال رسیدیم، هوا داشت تاریک می‌شد و مادرم همه‌ی ماجراهای خجالت‌آور دوران بچگی‌ام را برای آنابت و تالیا تعریف کرده بود.
تالیا بخار شیشه‌ی ماشین را پاک و به بیرون نگاه کرد: «اوه، آره بهمون خوش می‌گذره.»